Consultatiebureau

´Gelukkig lijkt er niks aan de hand met de heupjes van Baby 1.´
´Dat is goed nieuws. En met de heupjes van Baby 2? Daar had ik namelijk foto’s van laten maken,….’

Het zijn heel lieve mensen op het consultatiebureau. Ze kwamen in de eerste weken naar ons huis toe omdat onze mini-tweeling nog even binnen moest blijven. Ze namen een weegschaal mee omdat we ons zorgen maakten om hun dalende gewichtjes, ze proberen ons met twee kinderen tussen alle andere afspraken in te proppen en ze hebben veel van mijn kraamtranen opgedweild.

‘Rollen ze al?’
‘Uhm, nee.’
‘Dat is op zich nog niet zo heel zorgwekkend op deze leeftijd hoor,…’

‘Slapen ze al door?’
‘Uhm, nou, in vergelijking met hun broer gaat slapen best goed maar Baby 1 wordt nog wel eens wakker ’s nachts voor haar speentje.’
‘Oh, dat klinkt vervelend. En al geprobeerd om haar gewoon te laten huilen?’
‘Nee, want dan worden er nog drie andere mensen wakker en bovendien druist dat tegen mijn gevoel in.’

`Nou, qua gewicht gaat het in ieder geval wel goed, he?’
‘Ja, hebben ze van hun moeder.’

We zitten met de tweeling in het artsentraject bij het consultatiebureau. Ze hebben extra aandacht nodig, maar ik weet eerlijk gezegd niet waarom. Op zich is al die extra aandacht best fijn. De tweeling wordt goed in de gaten gehouden door de jeugdarts en als kers op de taart ook nog door de kinderarts in het ziekenhuis. Daarnaast worden ze (lees: ik) enorm goed in de gaten gehouden door alle wondermoeders die helemaal niet op zouden zien tegen een tripje met drie kinderen en een hond.

Had ik wel eens verteld dat ik een nogal onzeker typje ben?

<Tringggg>

‘Goedemiddag, jeugdverpleegkundige consultatiebureau. Ik begreep van de jeugdarts dat baby 1 slecht slaapt?’
‘Uhm, nou, slecht,… ze wordt nog wel eens wakker.’
(…. Heel verhaal,…. De kleine donderstenen hebben echt al wel door dat ze je kunnen beïnvloeden,… reageren op elk huiltje,…. Niet schuldig voelen als ze huilt,…)
‘…, dus ik denk dat je gebaat bent bij een videotraining,…’
‘Pardon, wat? Zoals bij The Nanny?’
‘Zoiets ja.’
‘Uhm, nee, bedankt.’
‘Ik vind het jammer dat we je hiermee niet kunnen helpen.’

Met een enorm schuldgevoel tik ik het gesprek weg. Wíl ik me niet laten helpen of vínd ik het niet nodig? Wat staat er allemaal in ons dossier? Baby’s rollen nog niet, zeer zorgwekkend, grijp elke smoes aan om dit op beeld vast te leggen? Nou ja, waarschijnlijk worden mijn baby’s straks zo dik dat ze niet anders kunnen dan rollen. Hebben we dat punt in ieder geval getackeld.

‘Zeg je nou dat je dreumes al fietst?’
‘Ja, hij stapte op en reed weg.’
‘Maar dat kan op deze leeftijd nog helemaal niet.’
‘Oh,… okay,… sorry,…. .’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *