Voor mij dit jaar geen kerstkilo´s. In de aanloop naar Kerst misten we hier thuis het uitkijken naar feestelijke familiedagen en -etentjes in kindvriendelijke restaurants. De tweeling had het zo te pakken dat we ons afvroegen of we Kerst thuis of in het ziekenhuis zouden vieren.
Om op alles voorbereid te zijn, hebben we de openingstijden van de MacDonalds met Kerst gecheckt en ging manlief op bijna-kerstavond eten inslaan voor het thuisscenario. Tenminste, dat was de bedoeling. Samen met peuter zat ie ingegordeld in de auto, maar de auto had geen zin meer: een mental breakdown in de donkere dagen. Met geen mogelijkheid was ie nog van zijn veilige opritje te krijgen. De autodokter maar gebeld. Ook hij kreeg de auto niet zo ver dat hij nog iets wilde doen. Dus moest de auto met de autoambulance naar het autoziekenhuis en papa moest mee. Zo is de terminologie hier in huis, we moeten het immers wel begrijpelijk houden voor onze peuter. Voor de kerstdagen kregen we een vervangende auto mee naar huis. Tot zover de analogie want ik bedacht me ineens dat als je je hond naar de dierenarts brengt, je ook geen vervangende hond mee naar huis krijgt,…
Uiteindelijk zaten manlief en ik rond een uur of negen op de bank. Kerstavond, wel een half uur lang, met cola-light en sinas. De volgende ochtend wilde manlief graag wat slaap inhalen. Een kerstig ontbijtje werd dus een karig boterhammetje. Gelukkig ging het met de ziekenboeg een stuk beter. Wat we eerder niet hadden gedacht: we konden aanschuiven bij het kerstbuffet. Dus hebben we iedereen voorbereid voor vertrek (spray)2, (pufje)2, (zetpil)2, (kerstkleertjes)2, (schone luier)2 , luiertas ingepakt, zelf nog wat uit de kast gerukt en de vervangende auto kindvriendelijk ingericht. En hoera, we waren op pad.
7 kilometer verder,..
Tringggg,…. ‘Goedemiddag, alarmcentrale, we hebben een melding bij uw pand,….’
<Vloek>
Na nog een keer vertrokken te zijn, ging het goed. Ik durf zelfs het woord relaxt voor een gezin met jonge kinderen te gebruiken. Na de kapotte lift te hebben omzeild, peuter over zijn drempelvrees te hebben geholpen, baby´s de fles gegeven te hebben en bewonderaars op afstand te hebben gehouden (heet eten boven wiegjes vinden we niet zo’n succes) hebben we zowaar drie keer opgeschept! Het was het matineebuffet dus we moesten én lunchen én dineren (en het kerstontbijt inhalen). Dat is trouwens geen enkel probleem voor ons! ’s Avonds het dagelijks ritueel afgewerkt en hopla, naar bed.
Tweede kerstdag ging verrassend soepel. De kerstoutfits van de vorige dag snel gewassen, kerstontbijtje, oma van de trein gehaald, iedereen op tijd in de kleren en ook nog op tijd in het restaurant. We werden bediend door een oud-leerling die vond dat ie nog iets goed te maken had, dus er werd rekening gehouden met voedertijd van de baby’s (ons hoofdgerecht hebben we dus warm gegeten), met de wensen van oma en met de toetjesvoorkeur van de peuter.
Naar huis, nog net ruimte voor een paar toastjes en puf voor rummikub en naar bed.
En aangezien we tweemaal efficiënt onze lunch en diner gecombineerd hebben, we niet stilgezeten hebben en we ons voor alcohol al te dronken voelden, nemen we voor het eerst geen kerstkilo’s mee het nieuwe jaar in! Heeeeeeel misschien kunnen we ons aan ons jaarlijkse voornemen gaan houden,….