Luisterpiet is alweer naar Spanje (hij wel) en het is fijn dat hij Sinterklaas meegenomen heeft, maar jammer dat ik zijn functie niet meer in kan zetten als chantagemiddel. Het is zo makkelijk als kleuter een opvoedkundig advies negeert om dan alleen maar te hoeven zeggen: ‘Ik denk dat Luisterpiet mij wél gehoord heeft hoor,…’
Natuurlijk chanteer ik de rest van het jaar helemaal niet tijdens het opvoeden. Kleuter krijgt gewoon geen toetje als zijn groente op zijn bord blijven liggen, hij hoeft pas naar bed als hij heel behoedzaam met zijn speelgoed heeft gespeeld en hij mag altijd mee met leuke uitjes nadat hij zich zeurloos heeft aangekleed.
En vooral in december gaat deze verder chantageloze opvoeding heel soepel. De basisschool staakt, mijn weerstand staakt, mijn energie stagneert terwijl het energieniveau van mijn drietal stijgt en iedereens agenda zit boordevol, ook die van mijn kleuter en dreumesen.
Alles moet in december.
En in dat woordje ‘moet’ zit ‘moe’. Dat moe begint nu door te sijpelen in mijn functioneren. Denken, creativiteit en fijn motorische vaardigheden zwakken momenteel wat af. Zo moesten we laatst de hapjes doorgeven die onze kleuter mee gaat nemen naar het kerstdiner op school. Ik stond met een hele bende moeders om de intekenlijst heen. De ene moeder na de andere moeder pende een exquise gerecht neer. Ik wil natuurlijk ook dat mijn kind de blits maakt en dat iedereen ziet wat voor een geweldige alleskunnende moeder ik ben. Dus ik schreef op:
Aardappelpuree
Later bedacht ik dat ik mijn kleuter daar niet mee kan chanteren. ‘Als je nu niet luistert, maakt mama ook geen aardappelpuree’, klinkt minder overtuigend dan: ‘anders maakt mama ook geen zalmwraps met ingelegde trostomaatjes op een bedje van verse veldsla in de vorm van een blauwspar.’
Gisteren vroeg mijn kleuter of de kerstman bestaat. Om sinterklaastaferelen te voorkomen (ellelange verlanglijstjes, stapels cadeaus, maar veel ook net niet helemaal volgens de voorgeschreven wensenlijst) neigde ik naar antwoordmogelijkheid ‘nee’. Toen schoot me te binnen dat de kerstman best wel eens luisterelfjes zou kunnen hebben,…
Vanaf nu tot Kerst, worden de haartjes weer zonder morren gewassen, wordt er niet voor het eten gesnoept en niet hard gegild, zijn de bekers weer leeg en de groente op.
Lang leve december!
(en de opvoedstijl die waarvan ik van tevoren niet had gedacht dat ie het beste bij mij blijkt te passen,… )