Douchen

Tijdens de dag heb ik drie mogelijke momenten om te douchen. En ik wil altijd douchen voordat ik me aankleed. Als ik naar mijn werk ga, dan maak ik uiteraard gebruik van ronde 1: wanneer iedereen nog slaapt. Als ik vrij ben van mijn werk, dan wil ik eigenlijk altijd iets langer blijven liggen. Hierdoor schuift het douchemoment automatisch door naar ronde 2: manlief werkt, peuter doet iets rustigs (en pedagogisch zeer onverantwoords) en de tweeling slaapt. Prima omstandigheden om te douchen, ware het niet dat deze ronde pas om half een begint.

In het geval van ronde 2 loop ik dus ’s ochtends in mijn pyjama. Met een onfris huidje, piekharen en mascara die mijn wimpers verlaten heeft. Het is niet dat ik dan heel lang ben blijven liggen hoor. Sterker nog, in mijn pyjama doe ik over het algemeen meer dan wanneer ik aangekleed ben.

Er kleeft alleen een groot risico aan het overslaan van ronde 1: namelijk een verhoogde kans op spontaan bezoek.

(Er is maar één grotere voorbode van spontaan bezoek en dat is als de peuter de wc-deur opentrekt als jij je daar net geïnstalleerd hebt. Dit tafereel is het best te aanschouwen vanaf de voordeur waar een heleboel heel doorzichtig materiaal in verwerkt is.)

De mensen die het avontuur aan wilden gaan om spontaan op visite te komen, heb ik inmiddels afgeschrikt met een vreselijk beeld van luiheid, chaos en esthetische wanorde.

Omdat dit beeld voor te zijn bij volgende spontane bezoekers (die nog niet getraumatiseerd zijn,) ga ik vreselijk ‘redderen’. Ik wil tegelijkertijd aangekleed, fris, opgeruimd, liefdevol en onderhoudend zijn. In mijn hoofd kan ik dat prima uitvoeren maar aan de buitenkant komt dat er nogal samengebald uit,… het woord ‘stresskip’ wordt een eufemisme.

Niemand heeft het nog hardop gezegd, maar ik vermoed dat niemand meer spontaan bij ons langs durft te komen. Dus ik maak nu afspraken, want in geval van agendavulling dwing ik me tot doucheronde 1.

Hiermee hoop ik een afvalrace van dappere vrienden te beperken.

Het komt dan wel voor dat de dag al een beetje aan het tekenen is: kwakje appel, zurig stukje met melk doordrenkte stof, kruimeltje hier en daar,…
Maar gelukkig heeft dit soort viezigheid een grote schattigheidsfactor, want dat komt allemaal door die koddige, kleine koters.

En daar hebben we dan altijd nog (de reserve-) doucheronde 3 voor: als iedereen weer ligt te slapen, de kinderen in hun bedje en manlief voor de tv.