Piet gaat hier nog dagelijks een paar keer uit fietsen en de rest van het sintrepertoire zit er net lekker in. Maar ohzosnel is het alweer half december. De klassenapp klingelt een paar keer per dag over kerstballen, kerstacties, kerstbestek, kerstplanningen en over vooral kersthapjes,… en daar heb je de druppel die mijn hoofd, dat vol zit met heel 2019, over laat lopen.
(Mijn) kinderen, die verwend zijn door de goedheiligman, en eigenlijk het hele jaar door door hun ouders, hebben hoge verwachtingen van wat anderen voor hen doen. Moeders die het hele jaar werken en daarbij vaak af laten weten bij luizenpluizen en taxiklussen, die menen iets goed te moeten maken. Die moeders maken zich er niet vanaf met de ‘ik gooi wel wat mini-pizzaatjes in de oven, schatje’ -bijdragen aan het schoolkerstdiner. Die moeder staat, onder toeziend oog van zoonlief en twee nieuwsgierige peuters, die niet helpen maar eten, te prutsen en in haar hoofd heel kerstig te vloeken.
In een vlaag van verstandsverbijstering en schuldgevoelens door bovenstaande oorzaken vulde ik ‘fruitspiesjes’ in op de lijst. Superverantwoord, want het is fruit, heel creatief want probeer maar eens een komkommer in de vorm van een kerstboom te vouwen en teleurstellend want je weet dat je na afloop de schalen (met kerstmotiefjes, want die koop je ook nog even in je wiedergutmachungspoging) onaangeraakt op de buffettafel ziet staan, naast de afgeknabbelde pizzarandjes.
Fruitpiesjes, dus. Op woensdagochtend ga ik met de peuters op safari door de supermarkt. Een ingrediënt is minder gezond en hoort bij de snoepafdeling te staan. Met mijn vermoeide gemoed begin ik daar. Het gevolg is een heel luidruchtig boze tweeling die tegen iedereen verongelijkt schreeuwt dat ze geen snoep krijgt van hun moeder. De sateprikkers? Mevrouw die waren gisteren al uitverkocht, fruitspiezen zeker? Die minimarshmellows? Oh, u wil ook die leuke kerstmutjes op een druif maken? Sorry, die komen vrijdag wel weer binnen, zal ik u dan even een berichtje sturen.
Laat maar,…
Op woensdagmiddag heb ik een klein overwinningskriebeltje, want ik heb eerder dan in mijn interne programma stond, de fruitspiezen in twee varianten in de Tupperware kunnen stoppen.
Op donderdag is deze kleine kriebel heel ver te zoeken. Ik haast mij vanuit de laatste loodjes van mijn werk naar de BSO waar ik bukkend langs de heg naar de achterdeur sluip om zoonlief op te halen. We kruipen weer terug naar de auto om ongezien door de onze peuters achter de heg in de auto te klimmen.
Thuis
(omkleden, sta nou even stil, die knoopjes moeten nog dicht, nee, die andere schoenen, ja nu ja, sta nou even stil, ik breng je zo weg, shit, we zijn laat, STA NOU STIL)
Naar school
(kersthapjes mee, hou die doos nou recht, nee, niet op de stoel zetten, da’s scheef, kijk nou uit waar je loopt, geef maar hier, ik neem ze zelf wel mee)
Hapjes binnen brengen (dat gaat zonder struikelen)
Gezellig doen op het plein (niet rennen, nee, straks ben je al vies voordat je aan tafel zit, laat je vriendje los, waar ben je nou?)
Naar binnen brengen (het is al 1 minuut over 5, gooi open die deur, waar issie nou? Oh, blond koppie staat al in de gang, joe, hij redt het wel, toch?)
Naar huis
(tweeling ophalen van het kdv, nee, we hebben haast, kom, die tekening maken we morgen wel, die spullen nemen we een andere keer mee, wil je alsjeblieft nu opstaan en je jas aandoen, nee, NU, nee, drinken hebben we thuis ook, wat moet er allemaal in die tas? Sorry, lieve medemoeder, we hebben haast en de auto staat veel te ver weg en ze willen al niet meelopen en de papa heeft de tosti’s klaar, NU in de auto)
Thuis
(ja, nu moeten jullie wel UIT de auto)
Eten (kom op kinders, we hebben nog 10 minuten om jullie broer uit school te vissen)
Naar school
(zoonlief ophalen, we verzamelen op het schoolplein, blijf nou bij mama, kom hier, we moeten verzamelen)
Lichtjestocht
(wat loopt iedereen snel, waar is iedereen, shit, zoonlief loopt al vooraan, wat issie daar aan het doen, er komt een auto aan die andere 40 ouders zien dat vast niet, hij luistert weer niet en ik ben bang dat ie vervelend doet, ik pak een halve tweeling a 17 kilo onder de arm, duw subtiel mensen opzij en ren naar voren, vertel zoonlief de waarheid en krijg vervolgens van minstens vijf mensen goedbedoeld commentaar)
Naar de kerk
(het duurt even voordat iedereen op dezelfde plek is, zoonlief is er klaar mee en gaat opstandig heel erg in zijn eentje zitten, liedjes, vals, kerstverhaal, kerk uit, zoonlief kwijt)
Naar huis
(ik geloof dat er in onze voorband een pepernootje zit, kerstige vloek die wel geluid maakt)
Thuis
Volgend jaar prik ik mezelf wel aan een spiesje.
Kalme kerst gewenst namens alle hoofdfiguren van OJ2!!
