2019: ‘Nee, jij trekt volle zalen.’ #beledigd
2020: ‘Nee, jij trekt volle zalen.’ #dathebjegoedgezien
Vollere zalen dan Carré en dat soms wel vijf keer per dag. Meer dan 30 man publiek is helemaal niet ongewoon. Zo’n vijf keer per dag gaat de camera aan, de microfoon wordt gekoppeld en ik heet het live publiek en het online publiek welkom. Niet zomaar publiek hoor; zeer kritisch publiek. Mijn show is nooit hetzelfde omdat ik verschillende onderwerpen aanroer. De interactie met het publiek zorgt voor verrassende wendingen die ik vaak weer gebruik in een volgende show. Een vast gegeven is dat ik mijn show start met een kleine striptease die soms misgaat doordat er een bril of een oortje mee de zaal invliegt.
Ik word er goed voor betaald en ik zit altijd voller dan vol geboekt en ik hoef het niet eens te promoten, (dat heeft misschien enigszins te maken met het verplichte karakter). Sommige showmasters in mijn categorie bromden en gromden voor Corona hier nog wat over, maar sinds we zijn erkend als vitaal beroep, zijn we toch wat dankbaar voor de erkenning en vanzelfsprekendheid.
We bewegen wat spastisch en argwanend door ons theater, want je weet niet wat ons publiek buiten de poorten uitspookt. De foyer zit vol met puberend publiek en de green room geeft ruimte aan de durfals.
Ik melk geen applaus en door verschillende podia onderga ik minstens vijf keer per dag een afgang. Geen generale maar voor de leeuwen en de climax is de eerste bel, een hoofdrol voor het publiek, en toch geef ik graag reprises. Met liefde!
Het voelt wel krommer dan een banaan. Degenen die voor onze broodnodige ontspanning en culturele opvoeding zorgen, zitten thuis, waardoor ik dan eindelijk die volle zalen trek.
Dank voor mijn moment, maar ik geef ‘m graag weer terug.
Op vollere zalen en legere lokalen!